අමාය මගේ සිහින දෙවඟන​ 3

අමායා මගේ සිහින දෙවඟන 2

(සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරින්)

අමායා, අමායා, අමායා, අමායා, අමායා. 

ඒ, මසිත නිතර කියවන, 

නිතර ජපකරන මන්ත්‍රයයි.

 

මගේ සිත දුටු, නෙත නුදුටු, සිතේ රජයන 'සිහින කුමරියයි!

‘සිහින දෙවඟනයි! 

අමායා!

(පරිච්චේදය) 3

‘හායි!’ ඇය,

‘හායි!’ ඒ මං,

‘ඔයා කොහොමද?’

නම මොනවද?’ දෙ⁣දෙනාම,

‘වයස කීයද?’ වැනි කින්ද මන්දවලින් පසු,

'බැඳදලද?’ යන ප්‍රශ්නෙටත් මගේ පිළිතුර,

'ඔව්!’ වූ පසුත්,

තවමත් විසි වියේ පසුවෙන මේ කෙල්ල, නමින්,

‘+++ අමායා ++++’

දිගටම මා සමඟ ‘චැට්’ කරාය,.

ඔවැනි ‘චැට්’ කිරිලි සාමාන්‍යයෙන් දිනකින් දෙකකින්, සතියකින් අහවර වෙයි. ඒවාට වයස් පරතර හෝ කිසිත් බල නොපාන අතර​ එවා නිකම්ම නිකම් කාලය පසුකිරීමක් පමනකි.

‘ඉතිං කවුරුත් ‘චැට්’ කලහ, වින්දනයක් ලැබූහ’

දෙකොනේ දෙන්න⁣ම බොහෝම ප්‍රවේසමෙන් වග බලා ගත්තේ, අනෙක් කෙනා, උදහස් නොවන්නය​. එහෙම නොවුනා නම් එල්ලය බිඳී සතුට ගිලිහී යන්නේය. බොහෝ දුරට තෝර ගැනෙන්නේ විරුද්ද ලිංගිකයනුයි. නියම වින්දනය ලැබෙන්නේ එවිටය.

ඒ, මනෝවිඥානීය බලපෑමකි.

අමායාගෙයි මගෙයි ‘චැට්’ කිරිල්ලත් ඔය වගෙයි පටං.ගත්තේ. නමුත්, එය ඒ සාමාන්‍යයට වඩා දුර ගියා.

මගේ විරාම කාලවල දී අමායා සමඟ ‘චැට්’ කරන්න මම පුරුදුව සිටියා. ඒක හරියට මට ප්‍රභොදජනක (‘එනර්ජි ඩ්‍රින්ක්’) පානයක් වගෙයි.

‘මම ‘චැට්’ කරා නෙමෙයි! මේ කෙල්ල දිගට හරහට මට ‘මැසේජ්’ දුන්නා. ඒවට මං උතිතර දුන්නා විතරයි.

'එච්චරයි!

'අපි එකිනෙකාගේ විස්තර බෙදා ගත් අතර ආදල නැති දේවලුත් කතා කලෙමු. ඒකනේ ‘කාලය පසු කිරීමක්’ කියන්නේ.

'නමුත්, අපට එය නිකම්ම නිකං කාලය පසුකිරීමකින් පමනක් නොනැවැතිනි. එයින් අපි අපේ පොදු දැනුම වර්ධනය කර ගතිමු.

'සහතිකවම, අපේ වයස් පරතරය අපට දැනුන් නෑනේ?

'එකිනෙකාගේ බුද්ධි මට්ටම මැන බැලීම​, හැඟීම් උරගා බැලීම වගේ දේවල් එයින් සිදුවුනි. මං කිසි දෙයක් හංගන්න ගියේ නෑ, එහෙම උවමනාවකුත් මට තිබුන්නෑ. ඇගෙනුත් එහෙම සිදුවුනා කියලයි මට හිතුනේ.

අමායාගේ ‘මැසේජ්’ සැහැල්ලුවට ගෙන සැහැල්ලුවෙන්ම මා පිළිතුරු දුනිමි. ඔය ‘චැට්’ වලට ජීවයක් ආයුෂක් නැති බව මං දන්නවා. ඒවා බරපතලව ගන්නත් මම ගියේ නෑ. මුල දී සැහැල්ලුවටම කෙරුනද, කාලය ගෙවෙත්ම​, එය ඒ ලෙසම නොපැවතිනි.

‘චැ⁣ට්’ වල මුහුනුවර වෙනස් විය!

‘චැට්’ නව ආරයක් ගන්න විය!

‘චැට්’ අලුත් දිසාවක් කරා යන්න විය!

‘චැට්’ හද තුලට රූටන්න විය!

‘චැට්’ එහි බලපෑම් කරන්න විය!

‘චැට්’ එහි බලෙන් රැඳෙන්න විය!

‘ඒවා හදට දැනෙන්නද විය!

‘ඇයට කෙසේද බව මං නොදන්නා නමුත්, මගේ සිත කැලඹිලයි තිබුනේ’

‘නිමක් නොපෙනෙන අඳුරු ගුහාවක් තුලට මා ඇදී යමින් සිටියෙමි’

‘මට එය ආලොකමත්ව පෙනිනි’

‘මං අමායාට වශී වෙන්න අරං!

‘⁣මගේ වයසෙන් හරි අඩකටත් අඩු වයසේ මේ කෙල්ල, මාව වශී කරගෙන!

‘ලකෂෙකින් හෝ සොයා ගන්න බැරි චරිතයක් වූ අමායාට කෙනෙක් වශී නොවීමයි

 අරුමය!

‘ඇය ඒ තරම් ආකර්ශනශීලියි!’

තත්පරයෙන් තත්පර ඇගේ ‘මැසේජ්’ මා බලාපොරොත්තු වුනෙමි!

පනිවුඩ පහු වෙන කොට වැඩ අතපසු කරගෙන කල්පනාවේ වැටුනෙමි!

කනස්සලෙන් පසුවන මා පනිවුඩයක් ලැබුනු විගස ප්‍රභොද වන්නෙමි.

මේවා තරුණ කාල අත්දැකීම්!

‘අවුරුදු දාහත පසුවන විටම ස්ත්‍රී ආකර්ශණ වලට පාත්‍ර වුනු මගෙන්, උත්සාහයක් දෙකකුත් සිදු උනා!

ඈත ඉඳන් අත වනන්නයි, ලියුම් කඩදහි දෙන්නයි, ඒවා සීමා වින!

2/ චොකලට් වලටත් මං වියදම් කලා!

‘කැන්ඩෝස්, චෙස්ටෝ, ඩෙල්ටා, ස්ටාර් ටොෆී’ තිබුනේ, ඒ කාලයෙයි.

විදෙස් රටක දී විදෙස් තරුණියක් සමඟ ඇති වූ මගේ ප්‍රේමය ටිකක් දුර දිග ගිය එකක්!

ඇයට සැබැවින්ම මා ආදරය කල අතර, එය මගේ ප්‍රතම ප්‍රේමය විය.

‘එය මගේ ගමන් මග ⁣වෙනස් කල, මට සිදුවූ එක්තරා අනතුරක්!

කිසි දේකට ජීවයක්, පැවැත්මක් නැති වග මා හදාලූ ජීවිත පාඩමේ, එය අගනා පරිච්චේදයක්’

මේ අමායාගෙන් මා දුටුවෙත්, ඒ විදෙස් තරුණිය වෙතින් මා දුටු, ඒ අසමාන්‍ය චරිත ලක්ෂනමයි!

‘අමායාගේ පිළිගැනීම්, ඉදිරිපත් කිරීම් අති උත්කෘශ්ටව තිබුනි!

කියන පරක්කුවට දේවල් ඇය ග්‍රහණය කර ගත්තාය!

නොලැබී තිබුනු මගේ ‘උවමනාකම්’ බලෙන් පොවන ලැබූ මට ‘එපාකම්’, අමායා හරියටම තේරුම් ගත්තාය!

‘ඒවා මට මතු කර පෙන්නුවේ. “මේකයි මිත්‍රයා ජීවිතේ කියන්නෙ” කියන විලාසිනි!

‘මාන්නය කියන ‘රෝගය’ ඈට ගෑවිලාවත් නොතිබුනි!

‘විස්සේ පසුවන මේ කෙල්ල, සති දෙකක කාලයකින් මගේ මුළු සිතම කියවන්න සමත් උනාය.

අලස බව නැතිව ගිහින් තිබිනි!

‘සිත​ ප්‍රභොදමත් විනි!

‘ගත සැහැල්ලු විනි!

‘තරුණකම ලැබිනි!

‘වැලි කතරක සිටි මට ඇය, සීතල දිය පොදක් වූවාය’

‘ගිලන්ව තබූ මහදට ඇය, සංවාතයක් වූවාය’

වෙදචාරයේ යන මග සිටින ඇය, මට ප්‍රතිකාරකයක්. වූවාය’

‘අමායා, අමායා, ලෙස මා මතුරන මන්ත්‍රයද ඇය. වූවාය’

‘කවි ලියවුනේ පුරුද්ද නිසා නොවෙයි, ප්‍රභොදයේ අනුඵලයක්!

‘අමතකව ගිහින් තිබුනු ගීතයන්, මගේ මතකෙට පැමින, ඒවා මා මිමුනුවෙමි,

මුතුකුඩ ඉහළන, මල් වරුසාවේ,,,

කුඩ ඉහළන විට වැහිළීනී,, එබී බලා,,,

රිය කව්ලු දොරින්ය, යට ගිය දවසේ දී,,,

දෑස, ගියා,, ඉගිලී,,,

අඳුරු ලලා, සෙන්කඩගල වැස්සේ,,,

දිය දහරා., පාටයි දෙදුන්නේ,,,

තෙමී,, තෙමී,, ආදර මදු වැස්සේ,,,

ගිය දෙදෙනා,, අද යනවා දෙමන්තලේ,,,

රිය ඇතුලේ,, උනුසුම ඔබට තියේ,,,

නහවයි මා,, රියසක මඩ වතුරේ,,,

නෑ හිත රිදුනේ,, අදත් එදා සිහිවී,,,

අපේ සම්බඳකම,, නෑ රියසක දන්නෑ,,,

මුතුකුඩ ඉහළන, මල් වරුසාවේ,,,

කුඩ ඉහළන විට, වැහිළීනි,, එබී බලා,,,

රිය කව්ලු දොරින්ය, ට ගිය දවසේ දී,,,

දෑස, ගියා,, ඉගිලී,,,

‘මෙම ගීතයට මා වඩාත් කැමැතියි’ ලෙස පවසමින්, ගායකයාව මතෙකට ගන්න කල උත්සාහයේ දී, මට ඇතිවූනු පැටලවිල්ලක්, ඒ

“රෝහණ වීරසිංහයන්” බව දන්වමින් අමායා මා නිවැරදී කලේ, මට විමතිය ගෙන එමිනි.

'විමතියක් නොඑයිද?

‘ඒ, ඇය ඉපදෙන්නට පෙර ගයනු ලැබූ ගීයක්!

‘කොහහොමද සරදම?

’

‘කාගෙද?

‘ධෛවයේද?’

‘ අමායාගේද?’

මේ ඇරෙන්න මයිකල් ජැක්සන්ගේ ‘ලයිබීරියන් ගර්ල්’ ගීතයටත් මා බොහොම කැමැතියි බව පැවසූ මට අරෂ් හා ඇලේනා ගැයූ ‘පියෝ ලව් සහ බ්‍රෝකන් ඒන්ජල්’ ගීතවලට තමා වඩාත් කැමැති බව අමායා මට කීවාය.

‘බ්‍රෝකන් ඒන්ජල්’ ගීතයේ එක් ජවනිකාවක, ජලාශයක පාරුවක් හබල් ගාමින් සිටි ‘අරෂ්’ ගේ තුරුලට වී, සතුට විඳින, කෙටි ඇඳුමකින් සිටි ‘ඇලේනා’ ගැන කියමින්,

‘‘තමන්ටත් මා තුරුලේ එහෙම ඉන්න තිබුනා නම්’’ලෙසයි.

අමායා ඒ දෙයින් මට කීවේ, ‘ ඔබේ හා මගේ රුචිය සමානයි, ඒවා අතර වෙනසක් නෑ’ බවයි

“ඔයා මගේ පවුලේ ඉපදිලා හිටියනම්, සමහරවිට මං ඔයාව වඩා ගන්නත් ඇතියි” ලෙස මා කී වේලේ,

“එහෙම වෙලා තිබුනානම් හොඳයි” ලෙස​ අමායා මට පැවසුවේ, මගේ සිත් පතුලේ වූ තම උරුමය තව වරක් ස්තීර කර ගනිමිනි.

‘මා මෙපමන ⁣දෙයක් මේ කෙල්ල ගැන කියන්නේ, ඇගේ කට හඞ වත් මා අසා නැති තත්වයකයි.

‘අපි ‘චැට්’ කලාට, එක වතාවක් හෝ ඇමතුමක් ගෙන කතා කරලා නෑ. අපට එහෙම හිතුනෙත් නෑ. අප මෑම දේම බෙදා ගත්තේ කෙටි පනිවුඩ මගිනි.

හේතුව කියන්න මං දන්නෙත් නෑ!

කොපමන වැඩ තිබුනත්, අතරින් පතර පනිවුඩ හුවමාරු කර ගන්න නම් අපි දෙන්නම අමතක නොකලෙමු.

අතරින් පතර තම පවුල් පරිසරය, වට පිටාව පිළිබඳ අමායා මට කියා තිබුනාය. මගේ පවුද්ගලික විස්තර දැනගන්නත් ඇය උත්සුක වුනා.

‘අමායාගේ දැනුමේ තරම දැක මා විමතියට පත් නොවූ දවස් නැත!

ඇගෙන් මා දුටු අතිවිශිශ්ටම ලක්ෂනයක් වුනේ!

‘තනි වාක්‍යයකින් කියනව නම්’

‘අනුන්ගේ සිත කියවීමෙහිලා ඇය ලබා තිබුනු අග්‍රගනයේ පිහිටීමයි.

‘අමායා’ අතිශයින්ම ආකර්ශනීයයි!

ඊට වඩා බර කරලා කියන්නට, මං වචන දන්නෑ!

‘මගේ කාලයේ දීම, වයස් පරතරයකින් තොර මේ ‘අමායා’ මට නොලැබීම ගැන මා දුක් වුනෙමි’ 

(ඉතිරිය අමායා මගේ සිහින දෙවඟන 4 )